HET LEVEN IN EEN DORPJE IN MALAWI

Een redacteur Buitenland van de NRC woonde een jaar in een dorpje ( Dickisoni ) in Malawi en schreef  over zijn bevindingen in de krant. Met toestemming van de schrijver, Dick Wittenberg, mogen wij voor onze nieuwsbrief stukjes overnemen.

“Ze kunnen toe met weinig. Hoe klein ook hun huizen zijn, ze lijken altijd leeg.  Als ze een dak boven hun hoofd hebben en hun maag gevuld, wat hebben ze dan nog nodig? Nodig is dat waar je niet zonder kunt. Ze wroeten in de aarde om te eten. Werktuigen hebben ze hier voor nodig. Een hak, een sikkel. Een kapmes. Een bijl.

In een hoek bij de deur staan ze klaar voor het grijpen. Werktuigen kunnen ze ook lenen. Zolang ze zelf maar iets hebben om uit te lenen. Een hak hebben ze altijd nodig. Een hak lenen ze niet uit.  Ze hebben ook zaden nodig. Voor mais, voor tabak, voor pompoenen, voor bonen, voor cassave. Voor alles wat groeit hebben ze zaden nodig. Ze bewaren ze in de slaapkamer, waar het licht niet doordringt. Ze hangen aan spijkers in plastic zakjes. Hun tijd komt nog wel.

Ze moeten eten en drinken. Ze kunnen niet zonder emmer. Liefst met een deksel. Om insecten buiten te sluiten. De emmer staat in de hoek , waar het altijd koel is. In het water drijft een plastic beker. Iedereen lest zijn dorst met die beker. Eén beker is genoeg.  Wat hebben ze verder nodig? Vijzel, stamper, zeef, pot, mand. Zonder vermalen ze mais niet tot meel. Ze kunnen ook niet zonder pan, teil, schotels, houten lepel. Ze zijn geen wilden. Ze koken hun voedsel. Keukengerei staat in de keuken, naast de stenen waarop ze koken. In een plastic fles zit zout. Zout is nodig.

Ze moeten voor hun lichaam zorgen. Het lichaam is het enige wat ze echt bezitten. Ook daaraan komt een einde. Ze hebben een emmer nodig om zich te wassen. Het lijf smeekt om verkoeling. Water wast het rode zand van hun huid. Nooit alles. Water wast het zweet van hun voorhoofd. Nooit voor lang.

‘s Avonds wikkelen ze hun naakte lijven in een doek of deken. Ze rusten op een rieten mat. Sommigen maken van stro en een jute zak een kussen. Nodig is dat niet.

Schoenen zijn een grensgeval. Zonder schoenen kun je heel goed lopen. Schoenen slijten van het lopen. Schoenen martelen de voeten. Maar een mens heeft ook zijn trots. Een mens is meer mens met schoenen. Schoenen behoeden een mens voor schaamte in de kerk. Op blote voeten nemen ze geen afscheid van een dode. Dat is ongepast.”

Uit:  “Binnen is het donker, buiten is het licht”, kroniek van het naakte bestaan in een Afrikaans dorp.             

* Activiteiten

Op zaterdag 19 januari heeft Hilga van Schie (de schoonmoeder van Angela) een benefietconcert gegeven in Nieuwleusen. Het concert bestond uit prachtige stukken pianospel afgewisseld met mooie gedichten voorgedragen door Klaske Bakker. De opkomst was helaas niet zo groot, maar de mensen die er waren hebben ervan genoten. We willen bij deze Hilga en Klaske bedanken voor dit geweldige initiatief!!
 

In december heeft Geeske in de Laurentiuskerk in Hoogkarspel verteld over Malawi en Zikomo. Achterin de kerk stond een bus waarin kon worden gedoneerd. Dit heeft bijna €  400,- opgeleverd.

8 juni heeft een enthousiaste groep personen € 250,- bij elkaar gefietst
tijdens de Rabofietssponsortocht. Alle fietsers: Zikomo!

Verder heeft Wim Baas het plan opgevat om boeken te verkopen voor Zikomo. Na contact met Malawi is besloten dat de opbrengst daarvan naar het kindertehuis zal gaan.

* Voortgang schoolgeldproject/ besteding

Goed nieuws vanuit Malawi, Mude is na haar bevalling op 1 januari weer gestart met het 3e en laatste jaar van de opleiding verpleegkunde.
Ook Peter is op deze datum aan zijn 3e jaar begonnen.  De cijfers van Peter hebben we al ontvangen. Op de cijfers van Mude wachten we nog. 
 
Peter zijn cijfers van het 2e jaar: Anatomie en fysiologie: 6,0 ; Kraamzorg 6,3 ; Algemene gezondheid: 7,9 ; Voorlichting 7,9 ; Ethiek 7,6 ; ICU / HDU: 6,5 ; Kinderzorg: 5,8 ; Medische operaties:  6,1.

Daarnaast ondersteunen we ook nog steeds enkele middelbare scholieren door hun schoolgeld te betalen. Verder zorgen we ervoor dat een elektrische waterpomp van Stella Maris secondary school  zal worden gerepareerd. Het water van die pomp wordt onder andere gebruikt om te wassen en om de groentetuin water te geven.  Nu de pomp stuk was, moest hiervoor (duur) water van het waterleiding bedrijf worden gebruikt. De school kon de rekening hiervoor nauwelijks betalen. Door de pomp te repareren is dit probleem weer opgelost.
Het toilet voor blinde en slechtziende meisjes van de middelbare school, waarover we schreven in de vorige nieuwsbrief, is inmiddels in gebruik genomen.

"A little help is better than a lot of pity"